نماز براى او یک کار بود

در حقیقت تربیت و انسان سازى در نماز است. امّا در صورتى که نماز، نماز واقعى باشد آن حالت خشوع و توبه و تذکر در انسان موجود باشد. خدا رحمت کند استاد بزرگوار ما حضرت امام (قدّس سرّه) را، ایشان مى فرمود: من در محضر آقاى ملکى تبریزى بودم، امّا نه به عنوان استاد و شاگرد، مى آمدم و مى نشستم. ایشان نیم ساعت قبل از ظهر به مدرسه فیضیه مى آمد و مى نشست. من از حالش مى فهمیدم که منتظر وقت نماز است. اصلاً نماز براى او یک کارى بود. ایشان نقل مى کرد که من روزى رفتم به منزل ایشان، دیدم مرحوم ملکى مشغول نماز است و در آن حال این مجذوب خدا، همه چیزش را خدا جذب کرده از خود به تمام معنا بى خود است، در حال قنوت بود و چنین زمزمه مى کرد.

گر بشکافند سرا پاى من

جز تو نیابند در اعضاى من

(به نقل از آیة الله جعفر سبحانى در دومین اجلاس سراسرى نماز.)

 برگرفته از:
نماز خوبان (حکایات و داستانهایى از دانشمندان و فرزانگان )
على احمد پور ترکمانى

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم