رازهاى وضو

رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) بعد از نماز صبح بین الطلوعین، در مسجد مى نشستند و به سؤالات مردم پاسخ مى دادند. روزى دو نفر نوبت گرفتند تا در محضر حضرت سؤالاتى مطرح کنند. پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) فرمودند: من بگویم شما براى چه آمده اید یا شما خود مى گوئید؟ عرض ‍کردند یا رسول الله شما بفرمائید؟ فرمودند: یکى براى یاد گرفتن مسائل حج آمده است و دیگرى براى سوال و آموختن مسائل وضو گرفتن. آنگاه جواب سؤال ها را چنین بیان فرمودند: امّا معناى وضو گرفتن:
شستن صورت در وضو یعنى، خدایا هر گناهى که با این صورت انجام دادم آن را شستشو مى کنم که با صورت پاک به جانب تو عبادت کنم و با پیشانى پاک سر بر خاک بگذارم. شستن دست ها در وضو یعنى، خدایا! از گناه دست شستم و گناهانى را که با دستم مرتکب شده ام تطهیر مى کنم. مسح در وضو یعنى، خدایا! از هر خیال باطل و هوس خام که در سر پروانده ام سرم را تطهیر مى کنم و آن خیال هاى باطل را از سر بدور مى اندازم. مسح پا یعنى، خدایا! من از جاى بد رفتن پا مى کشم و این پا را از هر گناهى که با آن انجام داده ام تطهیر مى کنم. اگر کسى بخواهد نام مبارک حق تعالى را بر زبان آورد باید دهان را تطهیر کند. مگر مى شود با دهان ناشسته انسان نام خدا را ببرد. باید دهان را با آب مضمضه کند و بشوید. این گوشه اى از اسرار وضو گرفتن است. اگر ما مى بینیم از نماز لذت نمى بریم و از عبادت لذت نمى بریم براى آن است که به این اسرار آشنا نیستیم. آنها که از عبادت لذت مى برند چیزى را به این عبادت تبدیل یا تعویض نمى کنند. اینکه مى بینیم ما نماز مى خوانیم و چیزى از نورانیت احساس نمى کنیم براى آن است که نماز را با آداب و اسرار آن نخواندیم. خاصیت نماز در معرفت باطن آن است.

(اسرار عبادات، آیة الله جوادى آملى ، ص 20 و 21)

 برگرفته از:
نماز خوبان (حکایات و داستانهایى از دانشمندان و فرزانگان)
على احمد پور ترکمانى

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم