شکوه نمازى که خوانده نشد!!

مامون، خلیفه عباسى که امام رضا(علیه السلام) را مجبور به قبول ولایتعهدى نموده بود، روز عید فطر از امام درخواست کرد تا نماز عید را بخواند. امام، ابتدا نپذیرفت، اما مامون اصرار داشت که نماز فطر را حتما باید امام بخواند. سرانجام امام به شرط آنکه نماز را به سنت پیامبر(صلى الله علیه و آله) و حضرت على (علیه السلام) بخواند، قبول نمود. مامون که به علت فکر قاصر شرط امام را در نیافت، آن را پذیرفت و گفت هر طور که مى خواهید عمل کنید.
مامون سفارش کرد که فرماندهان و مردم در کنار منزل امام باشند و در معیت ایشان به مصلا بروند. مردم از اول صبح کنار خانه آن حضرت گرد آمدند، به طورى که راهها از کثرت جمعیت بسته شد و زنان و مردان، پشت بام ها را پر کردند.
یاسر مى گوید: آفتاب که برآمد، امام برخاست و غسل کرد، عمامه سفیدى بر سر گذاشت و لباسش را بالا زد و فرمود همه همراهان نیز مانند امام عمل نمایند. بدون پاى افزار و پیاده از منزل خارج شد. ما هم پشت سر امام حرکت کردیم. امام ابتدا سر بلند کرد و چهار مرتبه گفت الله اکبر. احساس کردیم آسمان و زمین با او هم صدا شده اند. هیبت و هیمنه امام گویى رعبى در دل فرماندهان مسلح افکنده بود که مات و حیرت زده مجذوب حرکات امام بودند. امام باز لب به تکبیر گشود و ما هم صدا با امام تکبیر گفتیم. صداى تکبیر، همراه با ضجه و فریاد مردم در هم آمیخت و شهر را به لرزه در آورد. امام چند قدم بر مى داشت و مى ایستاد و سه بار تکبیر مى گفت و ما هم تکرار مى کردیم. گویى هم چیز به امام اقتدا کرده بودند.
حرکت پر شکوه امام(علیه السلام) و همراهان را فضل بن سهل به مامون خبر داد. مامون که از این حرکت بنیان کن احساس خطر مى کرد، کسى را فرستاد تا نگذارد امام رضا (علیه السلام) به مصلا برسد. امام(علیه السلام) وقتى پیغام مامون را شنید و دید که نخواهند گذاشت نماز عید فطر را بخواند، بر مرکبى سوار شد و به منزل بازگشت.

 برگرفته از:
بهترین پناهگاه (حکایات و داستانهاى نماز)_رحیم کارگر محمدیارى

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم