این نماز را ترک نکن!

آن روزى که بناى کشف حجاب شد، رضاخان دستور داده بود افرادى که جزء روساء بودند مثل رئیس نظمیه و غیره باید اول کشف حجاب کنند. هر شب نوبت یکى بود، مثلاً امشب رئیس نظمیه، شب دیگر رئیس امنیّه، شب دیگر شهردارى، و هر شبى یکى بود شب به شب. آن وقت زن آن رئیس مکّشفه مى شد و اطراف او را زن ها مى گرفتند. زمانى که آیة الله العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى (1274 - 1355 ه‍.ق) مى خواست براى نماز مغرب و عشاء به حرم برود. در خیابان تظاهر مى کردند که جاى سوزن انداختن نبود. حاج شیخ طبق معمول هر شب باید از توى این جمعیت براى نماز مغرب و عشاء عبور کند. و این مراسم مخصوصاً همان وقتى اجرا مى شد که زمان عبور ایشان بود. خودش فرمود: من که دیدم این وضعیّت است، فکر کردم رفتن به نماز مغرب عشاء را ترک کنم. من که نمى توانم نهى از منکر کنم و باید از اینجا هم عبور کنم. و اینها هم سر راه من این کار را مى کنند. اگر حرف نزنم تقریر مى شود، مى گویند: پس اینکارها را قبول کرده! اگر حرف بزنم چطور با این شخص حرف بزنم! پس بهتر است که به نماز نروم. این چه نمازى است که من بروم. این فکر را با هیچ کس در میان نگذاشتم، خودم عهد کردم که نروم. طرف عصر که در اطاق خوابیده بودم دیدم درب باز شد و سیّدى با محاسن بلند آمد و گفت: این نماز را ترک نکن! من به این جهت دلم محکم شد.

(مجله حوزه، مصاحبه با آیة الله اراکى ره، شماره 12.)

 برگرفته از:
نماز خوبان (حکایات و داستانهایى از دانشمندان و فرزانگان )
على احمد پور ترکمانى

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم